عقد، وابستگي مي آورد. از لحظه اي به بعد همه چيز را جور ديگري مي بيني.هر چقدر فكر كردم ديدم اين جور ديگر ديدن از دو حال خارج نيست. نوع اول اينطوريه كه بعد از عقد يه انگيزه بالايي پيدا مي كنند انسانها براي پيشرفت به معني دقيق كلمه، يعني تازه مي فهمند چه كلاهي سرشون رفته و بايد براي جبران مافات شب و روز تلاش كنند. براي خودشون دوباره هدف تعيين مي كنند و با سرعت نور به سمت هدف مي رن يعني ميگن بايد پيشرفت شغلي داشته باشيم، بعد مدرك ارشد و دكترا بگيريم،تا سي سالگي خونه بخريم و در فكر وام باشيم براي خريد پرايد سفيد، بيشتر به مقامات بالادستي احترام بزاريم چون ممكنه از كار بي كار بشيم .... بهترين كلمه اي كه مي تونم درباره اين نگاه بگم كه بتونه حس دروني ام منتقل كنه"تهوعه".يعني به معني دقيق كلمه حالم از زندگي اين افراد به هم مي خوره. تقريبا به غير يكي يا شايد دو تا از دوستام بقيه آدم هايي كه مي شناسم به اين نگاه مبتلا هستند.
نوع دوم اما اينجوريه كه متوجه مي شيم چه پنجره اي خدا با عقد به روي شما باز كرده. و شما بهترين كاري كه مي كني اينه كه منظرهاي كه از اين پنجره قابل ديدن است رو با دقت ببيني و براي خودت پس انداز كني.يعني يه خودآگاهي داشته باشي.و از بركات اين خود آگاهي به اون چيزي كه خالق جهان برات در نظر گرفته(البته اگر انسان دين مداري باشي) نزديك و نزديك تر بشي. و يه دفعه چشم بازكني و ببيني اين نزديكي خيلي خيلي نزديكه. چيزي كه آدم تو سيره خيلي از فرماندهان و شهدايي كه دربارشون متني توليد شده مي بينه. يعني ازدواج واقعا اونا رو به چيزي كه مي خواستند نزديك كرد. نمي دونم اسمش شايد انتقال يه جور لطافت خاصه. يعني لطيف تر ميشي .به نظرم بهترين آدم ها اونايي هستند كه هي دنبال اين لطيف تر شدن و زلال تر شدنه هستند. چيزي كه احتمالا بايد از مادرت به ارث برده باشي و يا تمرين كرده باشي. تو مهموني ها و گردش ها و دو نفره قدم زدن ها خيلي وضوح داره. خلاصه بايد به فكر بهره بردن از زمان حال اين لحظات باشي، به جای اینکه آدم بخاد تو صحبت هاي دو نفره مدام از آينده بگه و براي خودش برنامه هايي از جنس بند اول بريزه بهتره كه به كشفيات رو بياره و ببينه درست اون لحظات چطور دنيا رنگ ديگه اي گرفته. مثل اينه كه انگار قبلا اينجوري نبوده و از زماني كه دو نفر شديم اين طوري شده. اين بهترين تمتع از دوران عقده.
**خوش به حال اون آدم ها كه بعد از عقد عاطفي تر ميشن، راحت تر گريه مي كنند و راحت تر مي خندند، بهتر نماز مي خونند،از بارون لذت مي برن، برف براشون يه هديه بهشتي به حساب مياد، پياده رفتن بهترین راه جا به جايي ميشه ، براشون عطر بهترين محصول خلقت ميشه.
*** به نظرم سهراب سپهري از اون آدم هاي ناب دسته دومه كه خوندن شعرهاش كمك مي كنه دسته دومي تر بشن آدم ها.
****احمد ! تو اين روزها خيلي به يادت هستم. تو خيلي كمكم كردي! صميمانه از خدا خواستم خيلي زود زود اون سيب بهشتي رو تو دستاي مهربونت بزاره . تو از اون آدم هايي هستي كه آدم مطمئنه اگر روزي به دلايلي قرب مكاني تبديل به بعد بشه، مي تونه بهت زنگ بزنه و باهات صحبت كنه. تو لياقت شنيدن درد و دل داري. و اين بهترين توصيفيه كه من مي تونم ازت بكنم. البته ايراداتي هم داري كه خاصه خودته. اينو گفتم چون مي ترسم پر رو بشي
